Categories
werk Wonen

Autovrij

Sinds een kleine twee weken leef ik autovrij. Ik leverde mijn wagen in bij mijn vorige werkgever en startte zonder bij mijn nieuwe. Vanaf nu verplaats ik me met de fiets en als het niet anders kan (lees: het regent) met de bus.

Het kunnen de wittebroodsweken zijn maar ik vind het geweldig. Ik fiets vrolijk fluitend door ‘t Stad en probeer de voetgangers die nog half slapen zo goed mogelijk te ontwijken. Het lukt me aardig, ik heb mijn bel leren gebruiken. Niet dat die iets uithaalt bij de tieners met hun oortjes in, maar je leert deze detecteren en anticiperen.
De afstand van mij thuis naar het werk is 6km. Dat is zoals vroeger, toen ik met de fiets naar school reed. Met dat verschil dat je vroeger in groep reed. Ik vertrok thuis en pikte iedereen op. Soms at ik zelfs nog een hapje mee bij een van m’n vrienden omdat ze zich overslapen hadden of omdat ik wat vroeger was omdat ze nu eenmaal een enorm knappe, doch iets oudere zus hadden. Doorheen mijn middelbare schooljaren fietste ik steeds met die groep die elk jaar iets groter leek te worden 12 km. Nu ik daar aan terug denk lijkt het raar dat van de ene dag op de andere die groep voor mij verdween. Ah, nostalgie.

Het werk is super. Ik werk nu voor de stad waarin ik woon en bouw dus mee aan die A waar ik van hou, met een leuke groep collega’s. Ik heb genoten van mijn dagen in Brussel en Gent en heb deze steden leren kennen en appreciëren. Maar dit, dit is thuiskomen.

Het is niet helemaal waar, natuurlijk, ik rij nog met de wagen. Evelyne heeft er nog eentje en die is nodig om Alexander naar mijn ouders te brengen op vrijdag, om inkopen te gaan doen en op uitstap te gaan. Stuff like that. Ik geloof niet dat ik volledig autovrij kan leven, jammer genoeg. Maar ik kan enkel mijn best doen. En sinds twee weken staat er toch eentje minder in de file.

Categories
Wonen

Muurtje

In onze straat staat een muurtje.

foto(3)

Maar eigenlijk is dat geen muurtje want als je het ding van iets naderbij bekijkt…

foto(4)

… dan is het niet meer dan een laag korrelige verf op platen isomo die tegen een houten constructie geplakt zijn. Reden? Het muurtje is opgetrokken voor de film Dossier K.

Dat muurtje is jammer genoeg niet meer na de storm van gisteren. Ik vraag me af hoe dat met de verzekering gaat gaan…

Fake muur in de straat neergekomen in de storm

Categories
Wonen

De Konijnenpijp

Het kan gebeuren, de ene periode wat meer dan de andere, dat de politie van Antwerpen beslist de Waaslandtunnel, beter bekend als de konijnenpijp, op werkdagen te sluiten tussen 16 en 18u voor het verkeer dat de metropool in wil.

De reden is logisch. Op dit kaartje heb ik de straten aangeduid die vollopen en zo het verkeer in ‘t Stad doen dichtslibben. Allemaal mensen die ‘s avonds naar huis willen en liefst door een tunnel met 1 rijstrook voor elke richting.

tunnel

Waarom wil iedereen door dat klein tunneltje? Omdat de alternatieven niet echt goed zijn op dit moment. We hebben de Kennedytunnel, die ook volledig vast zit en nog een serieuze verplaatsing door ‘t Stad vraagt als je in Antwerpen Noord zit, en de liefkenshoektunnel, die geld kost. Swat, er wordt aan gewerkt, hoewel we blijkbaar nog niet weten hoe we dat gaan oplossen. Het lijkt niet een brug te worden maar toch iets te worden dat ook tol zal gaan heffen. Benieuwd.

Maar er is natuurlijk ook een stroom die ‘t Stad in wil. Mensen die in het Noorden van Antwerpen wonen en dus ook de alternatieven niet willen nemen. Of mensen zoals ik, die gewoon vlakbij de ingang van de tunnel in ‘t Stad wonen. Ikzelf werk nu in Gent en wil dus elke avond door de konijnenpijp. Ik weet dat de tunnel KAN dichtgaan. We weten niet hoe laat en voor hoe lang, maar de kans bestaat. Ik probeer dit te counteren door pas in Gent te vertrekken om 17u30. Als ik dan al eens iets vroeger ben, dan parkeer ik me zoals zo velen op Linkeroever even langs de kant, lees een boek en wacht tot de tunnel terug opengaat.

Gisteren was het echter blijkbaar enorm druk. De tunnel bleef dicht tot iets na 19u, iets dat voor enorm veel wrevel zorgde bij het wachtende volk dat ‘t Stad in wou. Buiten een bord op de E17 is er geen communicatie wat de tunnel betreft. Eén bord, als je het gemist hebt dan heb je pech. De informatie is ook beperkt; als er op staat dat de tunnel gesloten is dan is dat ook zo, verder zijn er geen zekerheden. Staat er niets op? Your guess is as good as mine.

De straten van Linkeroever liepen vol. Het probleem was weg op Rechteroever maar groeide snel aan de andere kant van het water. De politie maande zo veel mogelijk de mensen aan om door te rijden en niet te blijven staan wachten op de straten die op de tunnel uitkomen. Maar wat wil je dat de mensen doen? Een half uur aanschuiven om dan plotseling weggestuurd te worden en terug achteraan aan te sluiten?

tunnel_lo

Ik had geluk. Toen de tunnel eindelijk kort na 19u openging, was ik er als een van de eersten door. Toen ik echter uit de tunnel kwam zag ik *niemand* aan de andere kant. En daar heb ik het moeilijk mee. Ik kan begrijpen dat je even de sluizen wil open zetten om een groot deel van de druk weg te nemen, maar wachten tot elke druppel weg is als je aan de andere kant met zo’n massa zit? Dat is niet netjes.

Stad Antwerpen, Politie, … in afwachting tot de echte aanpak van het probleem vraag ik jullie om de communicatie wat de verkeerssituatie bij de konijnenpijp betreft transparanter te maken. Laat, bv, de radiozenders het weten als jullie de tunnel sluiten en geef ook een seintje als die terug open zal gaan. Volgens mij was dat trouwens vroeger ook zo. Of geef meer informatie op de borden op de weg.

Of misschien moet de aanpak herbekeken worden, met duidelijke afspraken wat uren betreft. Hoewel ik begrijp dat dit moeilijk kan zijn, is het misschien ook zo dat het op dit moment te snel en te lang wordt opengehouden?

Of zet een cafeetje met een grote parking op de Charles De Costerlaan en laat het daar weten.
Ook goed.

Categories
Wonen

Uw flat te klein?

Zeg het liever niet aan deze man:

Telkens ik zo een filmpje zie vind ik dit geweldig, maar een uur later bedenk ik me hoe vermoeiend het wel niet moet zijn. Imagine, je komt thuis na een drukke werkdag…