Categories
alexander

The first day

Sometimes having kids is exhausting. “Stop stalling!”, “How many times do I have to say NO?”,  “That’s no reason to cry, stop the drama!”, “You just drank water a minute ago, get in bed!”

But today, I picked our eldest up from school. When I entered, I saw all the kids watching TV but he wasn’t with them. I was sitting all by himself, coloring. “He wanted to finish the drawing”, one of the women looking after them told me. I went and sat down next to him. He was nearly done. I asked him who the drawing was for and he said it was for the woman who just talked to me. He finished up and went over to her to give it. She didn’t expect it and was clearly moved by it.

If you hear a parent complain about children and ending it with “but it’s worth it”, this is the type of thing they’re referring to. Might sound simple enough, but I can’t be more proud, of both of them really.

My first day at the new job was awesome, but this takes the cake.

Categories
alexander bighero6 cinema Disney Film

Cinema

Ik geef het graag toe, vandaag was een grote dag voor mij. Alexander was al wel eens in de cinema geweest, maar ik en hem samen in een zaal, dat was de eerste keer.

Toen een 4-tal jaar geleden de gyneacoloog ons vertelde dat het een jongen was had ik een paar visioenen. Ik reed naar huis en zag hem al in mijn achteruitkijkspiegel op de achterbank zitten. Ik zag me verhaaltjes voorlezen, ons in disneyland samen rondrennen en in de tuin ravotten. En ik zag me met hem in een cinemazaal. Want film en cinema, dat heeft altijd een speciaal plekje gehad.

Dus het mag in de geschiedenisboeken die we samen aan het schrijven zijn: Big Hero 6 was de eerste film die we daar samen zagen. Het was geweldig om te zien hoe geboeid hij nu reeds naar het scherm zat te kijken en hoe hij opging in de film. Voor de eerste keer was er in de cinemazaal iets boeiender dan de film zelf: zijn reacties. Zo veel dingen die hij nog moet leren begrijpen en vatten. Het werkt inspirerend om te zien hoeveel emoties, verhalen en grappen hij nog mag ontdekken.

Categories
a-stad alexander herbronnen simon vakantie

Maand

Na een dik jaar, misschien zelfs anderhalf, werken aan A-Stad, trek ik een maand lang de stekker er uit om te herbronnen en te bezinnen.
Een maand. Het klinkt als een eeuwigheid waarin ik een boek kan schrijven, er 5 kan lezen, het huis verbouwen en een wereldreis meepikken. Realiteit leert me dat ik best van elke seconde geniet want het zal snel genoeg over zijn.

De notificaties staan af, de mailboxen tijdelijk uit mobiele toestellen verwijderd. Mijn aandacht puur aan mezelf, mijn gezin, familie en vrienden. Maar toch ook nadenken. Over wat er volgt, zonder al te inhoudelijk te gaan. Het project heeft me zaken geleerd over mezelf en wat ik wil doen en dat moet ik even verwerken. Zou ik er op mijn 33 dan toch uit raken wat ik wil doen?

Mijn mentors op deze ‘reis’ zijn mijn zonen, die met hun nood aan aandacht er voor zullen zorgen dat ik toch niet even die mailbox van het werk opentrek. Vooral de oudste dan, de kleinste is nog snel content ;)