1

1 jaar werd hij gisteren. Wat voor hem waarschijnlijk een eeuw leek, is voor ons voorbij gevlogen.

En toch zoveel dat er gebeurd is. Tandjes, klanken, kruipen, staan, straks lopen. Herkenning, kracht, controle… Elke dag lijken er dingen bij te komen, lijkt hij sprongen te nemen die me echt verbazen. In zijn ogen lees je dat hij dingen begint te ‘snappen’.

Maar vooral het lachen. De vrolijkheid in dit kind beweegt me soms tot tranen toe. Het is de eigenschap die me het meeste het gevoel geeft dat ik als ouder het nog niet zo slecht doe.