Ik liep deze middag zoals gewoonlijk naar de broodjeszaak. Daar bijna aangekomen riep een man mij toe. Hij zat in zijn wagen aan de overkant van de straat met zijn 4 pinkers richtingaanwijzers op naar me te kijken. Duim in de lucht en in een langdurige knipoog. Met een Nederlands accent riep hij:
– Alles super toch!
– Ja hoor
Vervolgens zei hij iets dat ik niet kon verstaan door het lawaai op de straat. Hij wenkte me en ik stak de straat over.
– Of je ook uit BelgiĆ« komt?
– Yup.
– Toffe stad he?
– Euh, zo kan je het ook bekijken.
– Allemaal vriendelijke mensen, veel meer dan in Nederland.
– Is dat zo?
– Ja joh. De mensen hier zijn veel… veel…
– Rustiger?
– Precies! Ook ja.
– …
– Zou jij niet een paar mooie jasjes van me willen?
Schitterend toch :)
12 replies on “Mooie jasjes”
Euh, verkocht hij jasjes? Of gaf hij ze weg? Waren het mooie jasjes?
Niet echt verder op ingegaan vrees ik ;)
hmmm, misschien maar best, zo :D
Zolang hij maar niks *IN* zijn jasjes verkoopt… :D
Deden die dat vroeger niet met snoepjes? ;-)
Euh, verkocht hij jasjes? Of gaf hij ze weg? Waren het mooie jasjes?
Niet echt verder op ingegaan vrees ik ;)
hmmm, misschien maar best, zo :D
Zolang hij maar niks *IN* zijn jasjes verkoopt… :D
Deden die dat vroeger niet met snoepjes? ;-)
Ik heb dat ooit eens meegemaakt met een speakers voor een geluidsinstallatie…
Ik heb dat ooit eens meegemaakt met een speakers voor een geluidsinstallatie…