Telefoon

Deze morgen had ik 3 gemiste gesprekken van mijn grootmoeder. Van op haar GSM. Aangezien ze mij, denk ik, nog nooit van op haar GSM heeft opgebeld, begon ik al wat ongemakkelijk te worden. Ook een voice-mail bericht zonder woorden, maar met veel gestommel, hielp niet. Ik probeerde haar enkele keren te bellen en kreeg uiteindelijk een verbinding. Maar zo een zonder woorden. U weet wel, alsof de GSM in de broekzak van de persoon zit. Maar toch ben je niet gerust en begon ik haar naam te zeggen. Luider en luider. Tot je echt begint te roepen. Dan kreeg ik haar stem.

Ze probeerde de kapper te bellen maar kreeg telkens mijn naam op het scherm. Met verontschuldigingen, die uiteraard niet nodig zijn. Kapper, Kevin… you know. Denk ik.

Ik was enorm blij haar uiteindelijk te horen. Mijn voicemail-aanspreking ga ik ook maar eens aanpassen. Ik heb zo ooit eens iets “grappigs” er in gezet, en ik denk dat dit soms voor verwarring zorgt, zeker bij mijn grootouders.